Sorginen Laratzeko garai ganberroetan, beste hainbat gauzaren artean, kantatu ere maiz egiten nuen. Estitxu Fernandez eta Anabel Arraitzarekin batzuetan, Miren Fernandezekin gehienetan, bakarrik ere inoiz bai. Euskal kantak izaten ziren askotan, baina denetarik eskaintzen saiatzen ginen. Inor ez zen asaldatu, esate baterako, Elvis Presley handiaren Love me, tender kanta ederra abestu nuenean. Halako batean, Joaquín Sabinaren Contigo kantatu nuen. Akabo. Zenbaiti oinpera erori zitzaion Euzkitze bertsolariaz zuen irudia. Mail bat baino gehiago iritsi zitzaizkidan, emakume mindu baten gutun bat ere bai, komentarioak zientoka. Egun gutxi barru esku-pilotaren aktualitateari buruzko eztabaida-saio bat egingo dute ETB SATen, gaztelaniaz. Kiroletako buruetako batek normalena saioa nik zuzentzea litzatekeela aipatu zuenean, ene betiko lankide batek harriduraz erantzun zion: Xabierrek ez du erderaz halako lanik onartuko.
Klaudio Landa adiskidea arduratzen da orain ETB2ko arratsaldeko magazinea gidatzeaz. Lehengo ostegunean neu gonbidatu ninduten, elkarrizketa bat egin ziezadaten. Denboraz urri samar geratu zirelako, prestaturik zituzten hainbat gauza sartu gabe geratu ziren eta, bai, jolas arin samar batean geratu zen azkenean. Baina oraingoan ere ni gaztelaniaz agertu izanagatik entzun izan behar izan ditut hainbat komentario: kalean, sare sozialetan. Oraintxe nazkatu nau kontu honek. Euskalduna naiz, euskaraz bizi naiz eta euskararen aldeko hainbat hautu txiki egiten ditut eguneroko bizimoduan. Aparkalekuetako kutxazainetan "euskara" hautatzen dut eta hizkuntza horretan uzten hurrengo datorrenarentzat ere. Kalitate bertsuko produktuak eskaintzen dituzten bi dendariren artean aukeratu behar badut, euskaraz dakienarengana joango naiz. Eta horrelako mila xehetasun txiki eta ez hain hutsal. Baina, dedio! Ez naiz uharte batean bizi, erdaraz ere badakit, eta ez diot neure buruari giza-harremanetarako edo aukera profesionaletarako aukerarik itxiko. Ez naiz elebakarra, eta ez dut izan nahi. Errekoño!