Animo, zoriontze eta miresmen mezuek klubaren eta nire "sare sozialak" bete dituzte. Jendeak baikortasunez baloratu du Iraurgi hitzezko kluba izatea eta azkeneraino eramatea gure hitza. Pertsonalki, oso harro nago klubaren zuzendaritza batzordekide guztiok dudarik ez dugulako izan gai hau aurrera eramaterako orduan, eta guztiok dakigu neskek lan bikaina egingo dutela eta harro sentiaraziko gaituztela goreneko maila horretan egingo duten lanarekin.
Baina loa kentzen didan errealitatea daukagu gaur egun, lasaitasuna emango digun babesle nagusirik ez dugu oraindik eta instituzioekin ere ezer lotu gabe daukagu. Badakit krisia gogorra dela eta mundu osoa ari dela gaizki pasatzen, baina bailarako babesaren beharra dugu, babesle nagusi baten eta instituzioen laguntza ezinbestekoa da aurrera jarraitzeko.
Kanpoko babesa lortu beharra daukagu, bestela gure erabakia aurrera eramatea ia ezinezkoa izango zaigu. Hala ere, argi daukat aurrera egiten saiatuko garela. Ez gara aspertuko kamisetak saltzen, loteria saltzen, zozketak egiten, ekitaldiak antolatzen... beharrezkoa den auto-finantziazioa lortzen. Nesken ligan bazkide gehien izango dituen taldea izango gara. Gure aurrekontu xumea estalita izan arte ez gara geldituko.
Instituzioek, sektore pribatuak ezin digute bizkarra eman, maila hauetan bizkarra ematen badigute kiroltasunez lortu dugun eta egin dugun lan guztia pikutara joango baita. Erabaki horri, gure proiektu honi, bultzada bat ematea eskatzen dugu, borondaterik ezean gutxi egin dezakegu-eta Iraurgitik.
Garbi dudana zera da, Iraurgi osatzen dugunok beti egin izan duguna egingo dugula: Apaltasunez, lan asko egin.