Ez du lan makala egin "munduan egoteko modu" hura irudikatzeko, baserriaren argazki bikaina egin baitu, baserriarena eta familiarena. Pelikulak islatzen du baserriko zenbait familietako eta nabarmendu nahi nuke zenbait hori giroa eta giro eza. Komunikatzeko gabeziak eta isiltasuna. Beste behin, isiluneek asko hitz egin dute, eta hamaika esanahi hartu dituzte. Ez ziren eta dira, jakina, halakoak basetxe denak, baina estereotipoetatik haratago, ikuspegi erreala da Altunarena.
Tomasen paperean, Kandido Uranga da filmeko izar handia. Etxeko gizona da, egiten duen eta egiten ez duen guztiarekin; lanean, hizketan, ibileran eta bizimodua ulertzeko eran. Une jakin bat arte, aitak markatuko du pelikulan zer gertatuko den eta nola, bizi-eredu baten jarraipena xede. Kostatuko zaio, ordea, ikustea baserria orain artean bizi eta sentitu izan duten bezala bukatu dela, ez duela jarraipenik. Kostatuko zaio onartzea soka eten dela, nahiz eta belaunaldi berriek aurrera egingo duten. Bukaera gordina gertu ikusten du Tomasek. Arbasoen lana eta baserriaren irudi erromantikoa daude kolokan.
Kritika irakurtzeko jarraitzeko, egin klik hemen.