Lehengo batean Azpeititik pasatu nintzen aspaldiko partez, eta tankera xelebretu samarra hartu nion: salerosketan topatutako tratante bakarretakoak gazte komunistak ziren. Plazan taberna —atsegin askoa, bide batez— zabaldu dute materialista historikoek, behingoz herrikoek Amstela edanez DV lasai irakurri ahal dezaten. Bete-betean asmatu dute Perestroikarekin, eta dena emanda dabiltza, baina salbuespena ere badira, bisitari despistatuaren begietara, behintzat. Erdigunean lokal mordoxka ikusi nuen alokagai, eta zabalik zeuden beste hainbati pertsiana laster bota beharko diotenaren traza nabari zitzaien (gehiegi tronpatu gabe usaindu ahal da hori).
Kaleko merkataritzaren hileta igaro da, dagoeneko, eta lur-ematea bihar arratsalderako dago iragarrita. Guztia sarean eskatu beharra inork baino gehiago pairatzen ari gara egongelatik lan egiten dugunok. Izan ere, paketeria enpresen doako azpikontrata bilakatu gaituzte, halabeharrez. Banatzaile koitaduei beti bertan gaudenon tinbreak memorizatzea beste erremediorik ez zaie geratu, lanorduetan etxean ez diren bizilagun guztien enkarguak gurean lagatzea mesedez eskatzeko. Erregu etsiak entzun eta faborea ukatuko duen amaren semerik ez dago, eta ate alboan Amazon, Zalando, H&M, Asos eta beste guztien dozena erdi fardeli tokia egin behar izaten diet egunero. Iluntzean blokekoen prozesioa hasten da, opari bila. Buzoian laga dieten papertxoaz gain, nortasun agiria ere erakutsi ohi didate batzuek badaezpada, beste norbaiten merkantzia lapurtzera ez datozela egiaztatzeko edo. Behin batek tarta puska bat ekarri zidan eskertza moduan.
Jarraitu artikulua irakurtzen Gipuzkoako Hitzaren webgunean.