Gimnastika erritmikoan trebatzen 8 urte inguru zituztenean hasi ziren Ariane eta Eiharne Agiñagalde (Azpeitia, 1986) ahizpa bikiak. Beren amaren lehengusu bat aritzen zen kirol horretan, eta haren bidez ekin zioten praktikatzeari. "Amak apuntatu gintuelako hasi ginen, eta berak ere ez daki zenbat aldiz damutu den", azaldu du Arianek, barre artean. Asteburu askotan lanpetuta ibiltzen dira, haurren txapelketak ez direnean, epaile lanetan aritzen direlako. "Amak egutegia hartu eta libre noiz gauden galdetzen digu; izan ere, ez da erraza guretzako denbora librea aurkitzea", aitortu du Eiharnek.
Hamalau-hamabost urteko ibilbidea egin zuten gimnastika erritmikoko txapelketetan; Gipuzkoa mailan hasi ziren lehian, eta Euskadi mailan arituta bukatu zuten bidea. Dominak lortu zituzten urte horietan, gainera. Arianek, baina, sorbaldako lesio bat tarteko, ezin izan zuen azken denboraldia amaitu. Hala ere, ez zen gimnastikaren mundutik gehiegi urrundu; ahizpa lehiatzen zen bitartean, epaile lanetan aritu zen. Epaile lana objektiboki bete zuela argitu nahi izan du Arianek, barrez.
Txapelketetan aritu ziren azken urteetan disfrutatu zuten gehien bi ahizpek, Eiharneren esanetan: "Lehenengo urteetan zaila da urduritasuna kudeatzen jakitea. Gerora, adinean aurrera egin ahala eta kontzienteagoa izanik, gehiago disfrutatzen da". Oro har, txapelketek asko irakatsi diete Agiñagalde ahizpei: arduratsuak nahiz diziplinatuak izaten, denbora ongi antolatzen... Eta jende asko ezagutzeko bidea ere izan da haientzat txapelketen mundua: "Lagun asko egin ditugu, eta harreman handia egin dugu horietako batzuekin".
Gaur egun, gimnastika erritmikoko irakasle, epaile eta txapelketen antolatzaile lanetan aritzen dira, baina ez dute gimnastika ogibide, "zaletasuna" baizik. "Gimnastika erritmikoa irakastetik bizi daiteke; ikasle gehiago hartu eta ordu gehiago sartu beharko genituzke. Ez dugu hori nahi, ordea; ondo gaude gauden bezala", aitortu du Arianek. Biek Administraritza ikasketak egin zituzten Mondragon Unibertsitatean, eta admnistrari lanetan aritzen dira gaur egun.
Eguneko ia 24 orduz elkarrekin egoten direla aitortu dute ahizpek: "Kuadrillakoak gara, elkarrekin afaltzen dugu ia egunero, asteburuetan amaren tabernan egoten gara biok lanean... Oso ongi moldatzen gara". Hala ere, ahizparekin lan egiteak bere alde onak eta txarrak dituela diote. Lanetik kanpo ere, elkartzeko eta edozer gauzaz hitz egiteko erraztasun handia dute, baina konfiantza handia dutenez, asko haserretzen direla adierazi dute. "Beste bati esatera ausartzen ez zaren hori esan egiten diozu ahizpari", azaldu du Eiharnek.
Ariane eta Eiharne Agiñagalde, kiroldegian. (Anitz Urkizu)
Bikiak izanda, itxuraz duten antzekotasuna baliatuz noiz edo noiz egin izan dute "tranpa txikiren bat" ere. Esaterako, 12 urte ingururekin, txapelketa batean pertsona bakar bat bailiran parte hartu zuten. Finalean, bata lehiatzen ari zen bitartean, bestea harmailetan beroketak egiten aritu zen. "Inork ez zekien zer egin genuen, gure irakasleak bakarrik, eta inor ez zen konturatu", gogoratu du Arianek. Beste behin, Eivissako (Herrialde Katalanak) txapelketa batean epaile izatea egokitu zitzaion Eiharneri, baina lanean ez zuen lortu hara joan ahal izateko baimena. Euskadiko Gimnastika Erritmikako Federazioaren isuna saihesteko asmoz, Ariane joan zen Eiharneren tokian uhartera, haren nortasun agiria hartuta eta sinadura nola egin ikasita. "Beste epaile bat ohartu egin zen Ariane nintzela, eta oso urduri jarri nintzen; pentsa, Eiharneren sinadura ahaztuta, nirea egiten hasi nintzen", azaldu du Arianek barre artean.
Gimnastika erritmikoa ez da partekatzen duten zaletasun bakarra, oso futbolzaleak baitira biak. Garai batean biek jokatzen zuten futbolean, baina une batean futbolaren eta gimnastika erritmikoaren arteko hautua egin behar izan zuten, eta esan beharrik ez dago zein izan zen aukeratu zuten kirola.
Haziak ereinez
Gimastikan aritzen ziren garaian Azkoitira joaten ziren entrenatzera, Azpeitian ez zegoelako talderik. "Gure herrian ere taldea egotearen beharra ikusten genuen orduan", azaldu du Arianek. Beharrari erantzun nahian, gimnastika erritmikoko klaseak ematen hasi ziren ikastetxeetan, baina ikastetxeetako espazioak eta instalazioak ez zeuden horretarako egokituta. "Txapelketetan parte hartu nahi genuen, baina baldintza haietan ez zegoen zer eginik".
Gauzak horrela, 2011. urtearen inguruan Loretoki taldea sortzeko pausoa eman zuten ahizpa bikiek. Gaur egun, 60 ikasle inguru dituzte, 4-5 urtetik hasi eta 15-16 urtera bitartekoak. Denak neskak. "Mutil bakarra izan dugu ikasleen artean, eta hasi zenean uztekotan egon zen, burla egiten ziotelako", aitortu du Arianek.
Ikasleen txapelketen prozesua "pixka bat gogorra" izaten dela ere azaldu dute. Etxean ordu asko pasatzen dituzte bideoak ikusten, musikak pentsatzen, dantzak prestatzen... Behin hori eginda, lanik errazena entrenatzea dela diote biek. Azken txapelketan 700 haur inguruk parte hartu zuten, gimnastika erritmikoaren egoera onaren adierazle. "Txapelketak oso politak dira, baina desilusioaren bide ere izan daitezke", azaldu du Eiharnek. "Garrantzitsuena ondo pasatzea da, egindako lana erakustea eta egindakoarekin gustura gelditzea".
"Kirol exijentea" dela diote, diziplina eta kostantzia eskatzen dituena. "Gorputza goitik behera kontrolatzen ikasi behar da", adierazi du Eiharnek: "Dena den, batzuetan, oso ongi entrenatu arren, txapelketan gaizki irteten da dena, eta aukera bakarra izaten denez... Zorte txarra".
Agiñagalde bikiak, 2009ko ekaineko Uztarria aldizkarirako ateratako argazkian.
Ikasle dituzten haurrek eskaintzen duten goxotasuna oso gustuko dute biek: "Txikienek ematen dizkizuten besarkadak, muxuak... Oso ederra da estimatu egiten zaituztela ikustea". Aldi berean, emaitzak ikustea ere oso atsegingarria dela gehitu du Eiharnek, aurrerapenak ikusteak poza ematen duelako. "Umeek asko ematen dute. Guk irakatsi egiten diegu, baina beraiek ere pila bat irakasten digute", esan dute aho batez.
Oraingoz Loretoki klubean lanean jarraituko duten arren, taldeari jarraipena eman ahal izateko etorkizunean nork edo nork erreleboa hartzea gustatuko litzaiekeela adierazi dute.
Motzean
Ariane Agiñagalde
Adina: 38 urte.
Ikasketak: Administraritza.
Lanbidea: administraria eta gimnastika erritmikoko irakaslea.
Gimnasia erritmikoko irakaslea ez banintz… administrari lanetan oso gustura aritzen naiz.
Lanetik ateratzean gogoko dut… ingurukoekin nonbaiten jarri, egon eta jatea plazera da niretzat.
Eiharne Agiñagalde
Adina: 38 urte.
Ikasketak: Administraritza.
Lanbidea: administraria eta gimnastika erritmikoko irakaslea.
Gimnastika erritmikoko irakaslea ez banintz… Haur Hezkuntzako irakaslea izango nintzateke.
Lanetik ateratzean gogoko dut… paseatzea eta mendi bueltak egitea.