Zer bihurtu den batzuen ‘politika’, pentsatu nuen telebistari begira. Piztu eta une oroko propaganda bonbardaketa, eta akordatu naiz, bat-batean, kanal guztietan ikus daitekeen agintarien inbasioaz; zopan ere agertzen diren tertulia goratuez eta ustezko borondate oneko promesez. Kalean ere bada saldu nahi denaren aldarririk, entzuten uzten ez diguten megafonia oihuak, bide ertzetako propaganda panel erraldoiak eta orain arte egin ezin zitezkeen karitatezko azken-nahiak: errepideen asfaltatzeak, igogailuak... eta, nola ez, etxebizitza lege berria.
Duela bi aste onartu zuten Etxebizitza Legea Espainiako Diputatuen Kongresuan, eta, hain justu, horretaz hitz egingo dut: saldu diguten hitzaren eta errealitatearen arteko arrakalaz, eta beraz, bere funtzio elektoralistaz. Berri txarrak maizterrentzat.
Legearen onarpenaren harira, adierazpen bateratua argitaratu dute Espainiako Estatuan etxebizitzaren arloa lantzen duten hogeitik gora sindikatuk eta taldek, lege berriaren inguruan daukaten jarrera argitzeko. Horrek ondo islatzen du legearen anbizioa, soilik lege horren zabalpenaren dimentsioari erreparatuta argi ikusten baita funtzio propagandistiko argia duela. Gainera, jakina da gobernu ezberdinetan dauden alderdiek lehen urteak aprobetxatzen dituztela neurri gogaikarriak hartzeko, eta legealdiaren azken erditik gora, berriz, nolabaiteko neurri populistak saltzeko. Atera kalkuluak, eta kontuan hartu noiz atera den legea.
Goazen, bada, pixkanaka mamira. Etxebizitza Legeak ez du maizterren egoera funtsean aldatuko, neurri berriek ez dituzte etxegabetzeak geratzen, eta ez dituzte alokairuaren prezioak jaisten. Lege berriak jabeen irabaziak bermatzen eta areagotzen ditu; prezioaren jaitsiera bermatu beharrean, gehienezko prezioa mugatzen du (gaur egun dauden prezio desorbitatuen baitan), errentatzaile txikientzat kalte ordainak aurreikusten ditu, eta, adibidez, ez du etxebizitza turistikoen sektorea ukitzen.
Jarraitu artikulua irakurtzen Urola Kostako Hitzaren webgunean.