A ze kakanahastea dagoen Azpeitian azken aste hontan! Herriko gazte talde bat sekta baten sartu dela; ez dakit zenbat diru galdu dutela, baina asko; ez dakit ze gauza arraro egin erazten dietela; dirua sartu eta beste bi lagun bilatuz gero ez dakit zenbat diru irabazi dezaketela esanaz kokoa jan dietela; egiten duten dena sekretupean gordetzeko zin egin dutela; baina hori bai: denak gustura omen daudela!
Azpeitian ere betidanik egon dira gaizki ikusiak Yoga, Tai Chi (Chuan), Chi Kung, eta era hoietako bideak. Azpeitiarren bat aurreko edozeinetako klaseetara joaten zela jakindakoan horrei pegatze ziok holako xelebrekeyetan ibiltzie entzutea normala zen.
Gaur egun normalizatuagoak zeudelakoan nengoen, baina usteak Izan ere, gure pentsamolde eta ikuspuntu hertsi eta itsutik at dauden bizitzeko erak xelebretzat jotzen ditugu, kriminalizatzerainoko argudioak botatzeraino.
Oraingoan Coaching ikastaroak egitera joan diren gazte multzo bat izan da jardun eta marmarren biktima. Ez dakit nik zer egiten dutela,
Nik dakidanez, Coaching azken urteetan modan jarri den metodologia bat da. Enpresetan gero eta gehiago erabiltzen dena. Pertsonalki, hazten laguntzen digun bide askotako bat da. Gu geu hobeto ezagutu, geure burua onartu eta hobeto bizitzeko modua lantzen duen bide bat. Besteekin harremanak ere errazten laguntzen diguna. Finean, geure autentikotasunean zoriontsuago izateko erreminta bat. Ez bakarra. Beste batzuen artean, bat.
Zer du ba txarra?
Irakaskuntza tradizionaletik oso bestelakoak diren metodologiak erabiliz lantzen dela? Bizipenak berbizituz, egoerak geure barnean geuk sentituz geu protagonista izateak zer txar du? Eskoletan aspalditik metodologia berriak lantzen ari gara, irakaskuntza tradizionalaren emaitzak hain onak ez zirela ikusirik. Gaurko gizarterako motz geratzen zela ikusirik. Gipuzkoako Foru Aldundiko Berrikuntza arduradunen erronka nagusiak ere Adimen Emozionala eta Ekintzailetza dira, bai eskoletara begira, baita enpresa mundura ere.
Sekretupean gorde beharko dutela han egin eta esandako guztia?
Talde terapia denetan bezela, hemen ere taldeetan bakoitzak bere barruko bizipenen berri emango zuen. Diskrezioa eskatzea logikoa da, han entzun dena han gera dadin. Metodologia ez komentatzearen arrazoia pentsatzen det gaizki erabiltzearen beldurragatik izan daitekela. Tresna denak bezela gauzak gaizki erabili ezkero on egin beharrean oker egin dezaketelako.
Txarrena pentsatuta ere, ezagutu nahi duenak ordaindu dezala pentsakera negoziantea izan dezake ikastaroko arduradunak.
Dirua eskatzen dietela?
Haber, haber. Kontuz! Ikastaroen prezioa garestia den ala ez eztabaidatu genezake. Neri ere ez zait merkea iruditzen. Eta zer? Bakoitzak, berak aukeratu du bertara joatea. Inor ez da ba 200 edo 300 euro praka, betaurreko, zapata batzuengatik ordaintzen direlako aztoratzen? Hori ez al da sektei dirua ematea? Kokoa janda edukitzea?
Gauzak puntu hontan, diru kontuan alegia, nahastu direla usten det.
Azpeitian iaztik beste inbertsio eskaintza bitxi bat dabil. Bertan batek diru kopuru altu samar bat kontu batean sartu eta gero bi lagun bilatu behar ditu beste hainbeste diru sartzeko eta horrela ez dakit noiz dexente diru gehiago berreskuratzen omen da.
Inbertsio mota berri hau eta Coachinga dena nahastu dira. Lehenengoan sartu behar den dirutza Coaching-agatik ordaindu dutela esanaz
Ez ahaztu, denak gustura omen daudela!
Ez Coaching-ak, ez Adimen Emozionalak, ez erlijioek, ez Yogak, eta ezta beste bide askok ere, beraiek bakarrik ez digute emango erabateko zoriontasunik. Baina lagundu bai. Asko. Esaten duten guztiarekin ados egon beharrik ez dago bide egokian gaudela konturatu erazteko. Bide denak dituzte zuloak. Zulo hoiek, ikuspegi kritiko batekin ikusten jakitean dago gakoa. Hori ere ikasi egiten baita. Eta hori lortzen goazela ikusten dugunean, pertsona libreagoak garela sentitzen degu. Askatasuna geure esku egon daitekela neurri haundi batean.
Pertsona askeak, ordea, ez die grazi haundirik egiten sistemari. Horregatik sortu ote da halako iskanbila?