Martxoaren 22an 41 urte beteko dira Pasaiako sarraskia gertatu zenetik. 1984ko egun hartan indar errepresiboek Rosa Jimeno bahitu eta, torturapean, mugaz bestalde zeuden bost militanterekin zita bat jartzera behartu zuten Pasaiako badian. Ondoren, Rosa ikustean dena ondo zihoala pentsatuta, Komando Autonomo Antikapitalistetako kideak lehorreratu egin ziren eta, hurbil-hurbiletik tirokatuta, Kurro, Pelu, Pelitxo eta Txapas erail egin zituzten. Gertakariaren gordintasuna dela eta, Pasaiako sarraskia militante iraultzaileen aurka Espainiako Estatuak erabili izan duen errepresio basatienaren sinboloetako bat bezala daukagu Euskal Herrian.
Sarraskia trantsizioa amaitu eta bost urtera eman izanak harritu egin dezake, saldu nahi izan diguten erara, demokraziaranzko bideak izaera baketsua izan zuela uste duen hori. Kontrara, prozesu hori antolakunde iraultzaileen eta, oro har, langile mugimenduaren aurkako errepresioz beteriko epea izan zen; izan ere, Espainiako Estatuak legitimazio arazo larriak zituen garai hartan Euskal Herrian, gatazka sozialaren eta nazionalaren intentsitatea zela eta. Kapitalaren mesedetan monarkia konstituzionala ezarri zuen elite burgesaren eta posizio apurtzaileak mantentzen zituzten ezkerreko indar politiko eta militarren artean tentsioa eta desegonkortasuna ziren nagusi. Tentsio egoera hartan, ordena sozialaren aurka borrokatzen zutenen aurkako mendeku modura uler daiteke balizko marko demokratiko batean eman zen Pasaiko Sarraskia.
Izan ere, demokrazia, kapitalismoaren baitan, botere burgesaren beste modalitate bat baino ez da, zeinak klase gatazka tenkatzen denean printzipio pluralista zein herritarren eskubidea alde batera utzi eta bere benetako klase izaera autoritarioa erakusten duen. Krisi egoeran errepresioak funtzio garrantzitsua eta espezifikoa jokatzen du: mugimendu iraultzaile ororen aurkerak deuseztatzea eta langile klasea zein masa zabalak diziplinatzea, auzitan egon zitekeen ordena burgesa mantentzeko.
Kapitalismoaren krisia bizi dugun garaiotan, beraz, gaurkotasuna du Pasaiako Sarraskia gogoratzeak, mundu hobe baten alde borroka egin zutenak oroitzeaz gain, estatuak, beharrezkoa denean, langile klasearen aurka erabiltzen duen biolentziaz ohartarazteko. Zentzu horretan, estatua gero eta forma autoritarioa hartzen ari den momentu honetan, memoriaren auziak eskubide politikoak defendatzeko eta hedatzeko ere balio behar du, iraultzarako eskubidea egikaritu artean, behintzat.
Horri guztiari lotuta, martxoaren 22an hitzaldia eta ekitaldi politikoa antolatu ditugu Azpeitiko Esklabak zentro sozialistan, langile klasearen emantzipazioaren alde borrokan hil zirenak oroitzeko eta iraultzaren gaurkotasuna aldarrikatzeko.
Egitaraua
- 11:00. Mahaingurua: Errepresioaren aurpegi ezberdinak aztergai.
- 12:30. Ekitaldi politikoa.
- Ondoren, lunch-a