Kontau berra dauket. Bestela errebentau iñgo naiz.
Zestoako krossa izan zen atzo. Bezperan, azkeneko momentuan beste lagun batekin hitz egin eta bale, aterako ginela. Biok batera, hura nire pausoan (poliki-poliki) eta ni harenean.
Pare bat zurito hartu eta banoa etxera eta zer esango batek eta: "Ah, baño zu neskie zea ta bi buelta iñ ber dituzu, ez hiru!". Eta nik adarra jotzen ari zelakoan: "8 kilometro pasatxoko krossa, hiru buelta, danak igual izengoen. Hori adarra jotzen ai zan". Eta hala joan nintzen ohera.
Jaiki goizean, jantzi mallak eta zapatillak, eta Zestuko plazara. Izena ematera. Nere laguna eta biok. Eta han kartela: neskak 5 kilometro pasatxo, eta mutilak 8 pasatxo. Krixton kabreoa harrapatu nuen. Ze, ez al gara ba gu gai 8 kilometro egiteko? Makalago bai, baño eiteko modue badeu. Nire lagunari begiratu eta esan nion, "nik hiru buelta iñgoitut, zurekin batera". Noski, bera mutilla zen.
Eta hasi gara korrikan. Buff, gogorra rekorridoa e! Aldapa ta aldapa ta aldapa... ta bi buelta egin ta juxtu xamar, baino buru gogorra ni: "Lasai, hiru iñgoitut". Ba esan banuen esan nuen. Iritsi naiz helmuga parera, eta han gizon bat, txistuarekin: "zu helmugara, zu helmugara". Eta nik ezetz, nik jarraitu egin behar nuela. Eta tipoa txistuka! "Ezetz, zuk bukau iñ ber dezula!", eta ni alde batera, eta bera harea, eta ni bestera eta bera ere bai, bidea ixten! Ezin nuen sinetsi, rubgiko partida bat ematen zuen ia-ia! Azkenean lagunak besotik heldu eta tira egin, eta han pasatu nintzen.
Hirugarren buelta egin, iritsi naiz toki berera, jendea txaloka, eta hor entzuten dun urrutira tipo horren ahotsa: "aizan, rubia, hiri bronka bota behar dinak, hori ezin dun egin!!! Oraindik txistuka eta haserre zegoen!
Federazioak jartzen omen ditu lasterketa horiek horrela. Neska eta mutilena desberdin. Zer ba? Distantzia horiek denok egiteko modukoak dira, neska ere badugu gaitasuna, sobran, hori egiteko. Makalago, bale, baina egin egin dezakegu, eta inork ezin digu bronkarik bota! Ze ederki ematen dugun Lilatoian eh, ze ondo... Baina gero egunerokoan ze, eta horrelako zaplastekoa.
Seko harrituta geratu nintzen. Eta haserre. Uste dut horrelakoekin gutxietsi egiten gaituztela emakumeak. Ni, behintzat, hala sentitu nitzen. Eskerrak hiru bueltako karreran aurreneko neska izan nitzen! Bueno, bai, azkena ere bai. Oraingoan ere azkena izan nintzen helmugan. Baina zortzi kilometro egiteko gai izan nintzen, beste edozeinen moduan.