Eskerrik asko, Valentina

Erabiltzailearen aurpegia Txetxu Urbieta 2017ko mar. 27a, 19:00

Egia dela jakinda ere, sinestea kosta egiten da. Azpeitiko kale izendegian bakar bat ere ez emakume bati eskainia. Gizonak zer miserable izan garen (eta garen). Eta aurrenekoa nori eta Valentinari. Nire belaunaldikoentzat, eta ondorengoentzat, ia seguru erabat ezezaguna. Baina aurrekoentzat ez. Gure etxean oso maitatua izan da Valentina. Besteak beste, irakurtzen ari zarena idatzi duen artapaloa mundu honetara ekarri zuelako. Beno, aurreneko lanak Luixek eta Mariak egin zituzten, eta ondorengoak Mariak eta Valentinak. Orduan ere, lehendabiziko egunetik garbi erakutsi nuen nire izaera. Jaio ere presaka, bizi naizen tankeran, eta nire kintako ia denak jaiotzera Donostiara joaten bazineten ere, ni ez.

Genetikoki erdi-xapo, erdi-aker, baina non jaio zalantzarik ez nuen. Azpeitian jaiotzeko ohorea izan eta Donostiara joan? Ez, ama, ez... ni etxean, Atxuian, Azpeitian. Eta Valentinari esker, orduan komadrona eta orain emagin, mutil rubio eder askoa, azpeitiar peto-petoa jaio zen. Eta badakizue, rubio mozkote hura hazi zenean, lanera joan eta Atotxako ateak nork ireki zizkion? Valentinaren suhiak, Kororen senarrak, Ikerren aitak, Iñaki Sarriegi on puskak. Ezer esan gabe, berehala jabetu zen kapitainaren herrikoa nintzela. Halakoa da bizitza.

Amaitzeko, bi kontutxo. Zenbat ote gara, geure erabakiz, herri kontsultarik gabe, herrian, eta zer herritan, Azpeitian, jaio garenak? Eta bestea, historia osoan hain miserable izan garen gizonak, saia gaitezen gure herria emetzen. Izenez eta izanez, emeki-emeki, perfekziotik gertu dagoen herria are osoagoa eginez. Pentsatzen hasita, imajinatzen duzue alkatea, erretorea eta medikua, hirurak emakumezkoak dituen Azpeitia? Eta zergatik ez!

 

(2017ko martxoko Uztarria aldizkarian argitaratutako iritzi artikulua)

Azpeitia Gukak zu bezalako irakurleen babesa behar du tokiko informazioa euskaraz eta modu profesionalean lantzen jarraitzeko.


Izan Gukakide