Hogeitaka urte gutxiko neska gaztea denda batean sartu da, haur-kotxeari bultzaka. Dendariak, 55-60 urte inguruko gizonak, umea berea al duen galdetu dio. Neska gazteak ezetz erantzun dio, aurpegi arraroa ere jarri dio agian, harrituarena, gazteegitzat du bere burua oraindik ama izateko. Agian dendaria konturatu da neska gaztearen aldarteaz, eta esan dio argi ibiltzeko, bestela arroza pasako zaiola. Ez dakit gizona konturatu den neskak ondoren jarri duen aurpegiaz, baina entzun duena digeritu ezinda gelditu da gaixoa. Hamabost urte pasatu dira gertakizun hartatik, baina ez dut ahaztu tipo hark nire gorputzaz eta erabakiez iritzia emateko modu arin hura. Eskatu gabeko iritzi hura irentsarazi zidaten egunetik, sabelaldean erloju bat banu bezala bizi naiz. Noski emakumeok haurrak izateko adin-tarte jakin bat dugula. Are adin tarte estuagoa, arriskurik gabe ama izan nahi bada. Erloju biologikoa deitzen diote. Baina tiki-taka ozenen egiten duen erlojua, biologikoa baino gehiago, gizarteak irentsarazi digun hori da. Erloju horrek, tiki-taka soinua atera beharrean, gainera, askotan, kul-pa kul- pa soinua egiten du. Ama izan beharrean, beste lehentasun batzuk izan ditugulako, kulpa. Haur bat izan eta hezteko modurik izan ez dugulako, kulpa. Ama izateko gogo izpirik ez dugulako, kulpa. Ama izatearen zama astuna bada, ama ez izateak ere badu berea. Erloju-bonba daramazu barnean.
Gero, badaude solidaritatez ama direnak. Bai, bai. Beste batek ama izan nahi eta ezin badu, beren gorputza haurdunaldia eta erditzea izateko eskaintzen dutenak. Hala zioten aurrekoan ikusi nuen erreportaje batean, haurdunaldi subrogatura jo zuten guraso batzuek. Ukrainara jo zuten, beste Europako bikote askok bezala. Europaren umetoki bihurtu omen da. Oso solidarioak izango dira Ukrainan, nik ez baitut Euskal Herrian emakumerik imajinatzen eskuzabaltasun osoz bederatzi hilabetez umetokia alokatzeko prest dagoenik. A, bai, noski, ordaindu ere egiten zaie. Baina ez dute diruagatik egiten, ez. Ehun eurora iristen ez diren soldatak dituzte, baina solidaritatez egiten dute. Noski baietz. Eta haurrak "akatsik" badu, hemengo familiak uko egiteko eskubidea du, gainera. Gustura ez bazaude, dirua itzultzeko eskatu, eta listo. Ez da merkantilismoa, guraso izateko denok dugun eskubidea baizik. Noski baietz.
Jarraitu artikulua irakurtzen Urola Kostako Hitzaren webgunean.