Etxerako bidean, norbait atzetik korrika datorrela sumatu dut. Berehala hurbildu zait. Etxera goaz, ikastaroa bukatu eta etxera. Bilbo handia da, ezagutzen ez diren bi elkarren ondoan bizi izateko. Baina badirudi hango mugak ere txikitzen hasiak daudela, berak eta nik, elkarrengandik oso hurbil dauden etxeetan hartuko dugulako ostatu. Bere begirada senti dezaket aldapan gora; mantsoa, sakona, hitzik gabekoa. Ikastaroan ezagutu dugu elkar emakumeak eta biok; lau egunez elkarrekin egingo dugu etxerako bidea.
Egia da ez dugula elkar ezagutzen, baina mundua elkarrekin konpontzen saiatu gara. Erlijioaz, aste santuaz, bekatuaz, ekonomiaz, emagalduez, amatasunaz hitz egin dugu biok lau egunez, egun bakoitzeko hamar minutuz.
Ez diot beharbada ondo ulertzen esan nahi duena. Ideia solteak jasotzen dizkiot, ordenatu gabeak, sakonak, zailak beharbada. Erraietara jo behar dugula dio berak, hantxe dagoela gakoa. Ekonomiak duen garrantziaz aritu da, dirua ezagutu egin behar dela, jakin behar dugula diruak nola funtzionatzen duen; gero, behar bezala erabili nahi badugu. Emagalduen inguruko azterketa bat egiten ari dela ere esan du. Zergatik daude? Eta artista bat da, eskuekin artista bat, bere lanik ikusi ez badut ere. Milaka gauza egin eta ikasten ari den emakume baten aurrean nago.
Azken eguneko etxerako bidean, ideia solte mordoa ezin antolatuta, galdera bat egin diot:
Nola bideratu dezakezu lan mundura egiten edo aztertzen ari zaren guzti hori?
Irribarre egin dit, bere begi urdin erraldoiak txikituz. Eta lasai, oso lasai, halaxe esan dit:
Badakizu, Alaitz, ni bi mundutan bizi naiz: Intelektualtasunean eta erotasunean. Biekin bizi beharra daukat, biak baitauzkat barruan.
Txundituta, hunkituta utzi nau. Baina egia da biak bere dituela nire lagun berriak.
Gaur, martxoaren 8 honetan, bera daukat gogoan, bera eta bere lanerako grina. Bere mundua aztertzeko gogoa, erraietaraino jaisteko asmoa, besteei laguntzeko borondatea finean, emakumea.
Besarkada bat berarentzat hemendik, urte betez abandonatua izan dudan txoko honetatik. (Berak ez zukeen hainbeste denboraz bere txokoa abandonatua izango!)